- dar
- 1. Dar fortuny, losu «cecha człowieka, która może mu przynieść w życiu powodzenie; także: zdarzenia, okoliczności pomyślne dla człowieka, zaistniałe bez jego wysiłku lub udziału»: Wiedział o swojej niewątpliwej urodzie i zdawał się ten dar losu lekceważyć, tak samo, jak nie dostrzegał podkochujących się w nim dziewczyn. W.M. Korczyńska, Wróć.2. podn. Dary boże (Boże), dar boży (Boży) «pożywienie, chleb»: Adaś, który po zdrowym śnie mógłby zjeść pół stogu siana, zajął się z entuzjazmem darami bożymi, dającymi siły (...). K. Makuszyński, Szatan.3. Dary natury, ziemi «przyroda, bogactwa naturalne»: Gdy Akiko idzie zbierać jagody i tarninę na wino, warto z nią iść. Nikt tak jak ona nie zachwyca się darami natury. TSt 7/2000. Czas sianokosów, żniw, dojrzewania darów Ziemi. GłGar 7/1998.
Słownik frazeologiczny . 2013.